In Memoriam, Kuzgun Acar

Soyut heykeltıraş Seyhun Topuz, erken yıllarından itibaren Güzel Sanatlar Akademisi’ndeki Klasisist yaklaşımın  dışında kalmış, heykelin imkan ve sınırlarını sorgulamıştır.  Malzeme ve teknik olarak bir tür “inşa” kültürüne daha yakın olan heykellerinde, klasik süreç ve malzemeleri reddetmiş, onun yerine, fiberglas ve demir gibi endüstriyel malzemeleri ve kaynaklama ve modelleme gibi endüstriyel teknikleri kullanmıştır. Kare, daire ve üçgen gibi yalın geometrik biçimlerle ve siyah, beyaz, sarı ve kırmızı renkleriyle çalışan Topuz’un pratiği, önce biçimi tasarlayıp daha sonra bu biçimin gerektirdiği malzemeyi araştırmak üzerine dayalıdır. 

1977’de tamamladığı tezinde Rus sanatçıların avangard örneklerini inceleyen Topuz, 1960lar sonrasında ABD sanat ortamında gündeme gelen ve endüstri ürünü malzemeleri ham haliyle kullanan minimalist heykelleri, New York’ta bulunduğu 1978-1980 ve 1983-1984 arasında daha yakından tanıma fırsatını bulmuştur. Tasarım ve yaklaşım olarak en yakın olduğu isimler soyut heykeltıraş Isamu Noguchi ve anıtsal  minimalist işleriyle tanınan Richard Serra olmuştur. 

Kuzgun Acar Anısına isimli bu heykel, Kuzgun Acar’ın 2016’da Sakıp Sabancı Müzesi’ndeki Fıstıklı Teras’ta sergilenen Kuşlar-Soyut Kompozisyon (1967) eserinden yola çıkmıştır. Topuz, bakır bir levhaya şekil vererek oluşturulan eserin buruşturulup atılmış bir kâğıt görünümünde olmasını ve buradaki tezatlığı, değerli insanların yok sayılması olarak da yorumlanmaktadır. Önceden hazırlanmış bir eskizi takip etmeyen eserde aslında bir kuş kompozisyonu oluşturmayı tasarlamadığını, fakat çıkan sonucun eserin ismiyle bağdaşık olarak bir kuşu andırdığını belirtmiştir.