Osman Hamdi Bey’in imzalı ve 1876 tarihli "Vazoda Çiçekler" tablosu, sanatçının bilinen tek natürmort eseridir. Kompozisyonun merkezinde, kısmen görülen bir ahşap masa üzerinde, şakayık ve tavus kuşu motifleriyle süslenmiş Çin porseleni bir vazo yer almakta, içinde kuru başak dalları bulunmaktadır. Vazonun sağında, masanın kenarından sarkan bir kumaş parçasının üzerinde, üst üste yığılmış kitaplara yaslanmış, kırmızı püsküllü mavi bir takke görülür. Sol tarafta ise, dar ağızlı ve yayvan formda, birkaç başak dalıyla doldurulmuş bir Memluk işi bakır kap yer almaktadır. Kompozisyonun en dikkat çekici unsurlarından biri, sol üst köşeden sarkıtılarak yerleştirilmiş Uşak halısıdır.
Anadolu, Pers ve Memlük coğrafyalarına ait halıların Avrupa resminde betimlenmesi, 14. yüzyıldan itibaren yaygınlık kazanmıştır. Başlangıçta kutsallık ve ilahiyeti simgeleyen bir unsur olarak, özellikle Meryem Ana ve azizlerin ayakları altında tasvir edilen halılar, zamanla seküler resim türlerine, portre ve natürmortlara taşınmış; lüks, güç, bilgi ve toplumsal statüyle ilişkilendirilmiştir. Bu tasvirler aynı zamanda Avrupa ile Doğu arasındaki kültürel alışverişin ve ticari ilişkilerin görsel bir yansımasıdır. Dolayısıyla, erken dönem Ortadoğu halılarını araştıranlar için de değerli birer kaynak niteliği taşırlar. Lorenzo Lotto, Hans Holbein, Domenico Ghirlandaio ve Carlo Crivelli gibi Rönesans ressamlarının tablolarında sıkça rastlanan bu halılar, zamanla sanatçılarla özdeşleşerek halı tiplerinin adlandırılmasına da kaynaklık etmiştir.
Osman Hamdi Bey de eserlerinde halılara sıkça yer verir. Bu kullanım, Batı’daki örneklerle benzerlik gösterse de, sanatçının özgün yaklaşımıyla farklı bir boyut kazanır. Genellikle iç mekan kompozisyonlarında tercih ettiği halı unsuru, kimi tablolarında dış mekanlara da taşınmıştır. Osman Hamdi Bey’in resimlerinde farklı halı tiplerine rastlanmaz, çoğunlukla kendi koleksiyonunda bulunan aynı grup halıyı tekrar tekrar kullanmıştır. Ancak "Vazoda Çiçekler"de görülen Uşak halısı, sanatçının eserlerinde tekrar edilmeyen, tekil bir örnek olarak öne çıkar.
